Sheldon werd jaren geleden achtergelaten door mensen die verhuisden en zwierf al jaren door de wijk. Toen een buurtbewoonster zag dat hij enorme ontstekingen had, schakelde ze ons in.
Ik voel me goed, ik voel me ziekjes...
Het gaat heel erg op en af met mij.
Ik krijg nog steeds dagelijks mijn 2 spuitjes
Dat gaat goed, ik voel ze niet.
Nu heb ik een vriendinnetje,
ze slaapt steeds bij mij,
Maar ze logeert hier maar eventjes,
andere mensen hebben haar geadopteerd.
Ach ik ben vriendjes met alle soortgenootjes
ook met de hond des huizes,
ik vind snel weer iemand die naast me willen liggen
anders zoek ik het schootje van het vrouwtje weer op
ligt lekker, en ik krijg dan heel veel aaitjes, heerlijk
eigenlijk is zij mijn grootste vriendin.
Ik krijg de liefde die ik nodig heb hier,
alle aandacht die ik wens
en door alle ziektes die ik heb, door mijn 'op en af' leventje
weet ik dat ik hier blijf ,
In dit huisje weten ze hoe ik ben, wat ze moeten doen,
als het eens een dagje minder gaat,
We praten dan uren met elkaar, ik kan hier alles kwijt.
Er wordt niet boos gedaan als ik weer eens zo ziek ben,
dat ik alles overgeef, dat ik heel erg suf ben.
Mijn ziekenbedje wordt dan gewoon weer uitgehaald,
knuffeltjes en een warmtekussen bij me gelegd.
Opvangmama poetst en poetst, want ik gooi mijn maagje zo vaak leeg.
Maar zij en ik, we weten samen, alles komt goed..
Morgen gaat het weer (eventjes ) beter
Dikke knuffel van sheldon
