Gestorven katten

Volg ons op Facebook

Natuurlijk krijgen we niet alleen maar te maken met de 'survivors' onder de gevreesde kattenaids ziekte. Er zijn tevens katten waar we met groot verdriet afscheid van moesten nemen. Maar hun naam staat in ons geheugen gegrift. We zullen hen nooit vergeten...

Felix - 11 januari 2022

Onze lieve Felix is niet meer.
Begin november vorig jaar kwam Felix bij ons binnen, een lief, mager en plukkerig zwerfkatje.
Als wij Felix niet hadden overgenomen zou hij zijn ingeslapen omdat hij FIV positief was.
Gelukkig hebben we dat - samen met de meldster - kunnen voorkomen.
Felix was maar amper binnen en pakte iedereen direct in met zijn aandoenlijke snoetje.
Ruim een maand geleden werd hij weer gezien door onze dierenarts. Hij vond de conditie van zijn vachtje nog slecht. Maar het speciale voer dat we Felix gaven werkte goed. Zijn gestel was al wat verbeterd en hij was mooi aangekomen in gewicht.
Gisteren was hij opnieuw bij onze dierenarts omdat hij opgezette lymfeklieren had. Er is vervolgens een kijkoperatie gedaan, en hij bleek overal tumoren te hebben. Die drukten ook op zijn blaas, waardoor hij incontinent was. En zijn galblaas was ook al sterk vergroot. Omdat hij over niet al te lange tijd heel veel pijn zou gaan krijgen, hebben we de moeilijke beslissing moeten nemen om hem te zachtjes te laten gaan.
Dag lieve Felix, je was zo'n lieve knuffelkat en geliefd bij alle vrijwilligers. Een laatste kus op je snoet 💞 

Hille - 12 november 2021

Haar opvangmama schrijft: “Lieve Hille is niet meer…
Ik zeg het mezelf regelmatig want het is zo onwerkelijk…

Hille mocht ik opvangen nadat ze een paar dagen bij onze dierenarts in de opname heeft gelegen. Ze was uitgehongerd en uitgedroogd. Ze werd aids positief getest en haar oogje zag er helemaal niet goed uit. Reeds na een paar dagen opname hebben we de moeilijke beslissing moeten nemen om haar aan het oogje te laten opereren. Gelukkig kwam ze goed uit de narcose, haar oogje was ze kwijt maar de pijn was weg.
Een wandelaar meldde ons een kitten te hebben gevonden. Later leek het dus om een volwassen katje van zo’n 5 jaar te gaan. Zo mager en uitgedroogd was ze dat het leek alsof ze een tenger kitten was. Ach meisje toch.
Op 14 februari mocht ze naar “huis”! Ze kon amper op haar pootjes staan maar ze vocht. Ik zag het aan alles wat ze deed. Ze knapte op en kwam zelfs goed bij in gewicht; in korte tijd zo’n 500 gram. Ze had ups en dipjes waar ze gelukkig altijd weer uit kwam. Door de intensieve verzorging die ze nodig had bouwden we een mooie band met elkaar op. Het was een knuffelkontje. Ik pakte haar dikwijls op en dan legde ze haar kopje op mijn schouder, haar lijfje duwde ze helemaal tegen de mijne. Zo liepen we regelmatig door het huis en genoten we samen.

Helaas kreeg ze weer een dip en dit keer een diepe en duurde het lang voordat er verbetering kwam, te lang. Wat wij niet wisten was dat er een bacteriële infectie in haar tedere lijfje aan het woekeren was. Haar immuunsysteem was door de aids reeds te zeer aangetast. Ze had pijn, kon niet meer eten en leed. We hebben dan de moeilijke beslissing moeten nemen om onze Hille te laten gaan.

Nog altijd worden hier jouw lievelingshapjes gekocht, het zit er zo in. Weet dat je gemist wordt lief meisje, voor altijd in mijn hart.💗
Rust zacht, mijn Hille-Kamille”

Isabel - 8 november 2021

De meldster voerde al jaren een zwerfkat. Echter, deze werd zieker en zieker en was nu zo ernstig verzwakt, dat ze niks meer at, niet meer goed kon voortbewegen, en het benauwd had.

Dit klonk helemaal niet goed en toen onze veldwerkster ter plaatse kwam, bleek het inderdaad zeer ernstig te zijn.
Onze vast dierenarts was vanwege het weekend niet bereikbaar, maar gelukkig was ze welkom in een andere praktijk en werd daar opgenomen.
We kregen de hoop dat ze het zou gaan redden, ondanks ernstige niesziekte, licht uitgedroogd, rotte tanden en aids positief.

Een dag later mochten we haar ophalen en werd Isabel naar Buddykat gebracht.
Ze had het erg benauwd en ze had een enorm groot gezwel in haar hals, ze kon niet slikken. Tegen de benauwdheid hebben we haar gearosold. En geprobeerd te dwangvoeren, hetgeen helaas niet lukte. Omdat ze alleen maar op de vloer wilde liggen, hebben we voor het comfort overal dekens neergelegd.

Ondanks dat ze heel erg ziek was en al haar ongemakken, was het een heel erg lief katje.
Op maandag hadden we toch al een afspraak staan met onze eigen dierenarts en hebben Isabel meegenomen.
Daar kwam het vreselijke verdicht: Isabel had FIP in een vergevorderd stadium.
Er zat helaas niets anders op dan haar rustig te laten inslapen......

We hadden zo graag meer voor je gedaan lieve Isabel, maar je deze mooie naam geven, het je zo comfortabel mogelijk maken en je tenslotte zachtjes laten gaan was het enige dat overbleef. Weet dat je geliefd geweest bent.
Dag lieve Isabel, een laatste kus op je snoet, rust zacht💗

Mart - 6 oktober 2021

Mart heeft een nogal heftig leven achter de rug. Tijdens zijn zwerversleven was hij ernstig gewond geraakt aan één van zijn pootjes. Toen hij bij ons binnenkwam had hij enorm veel last van het littekenweefsel rondom een slecht geheelde oude breuk. Uiteindelijk bleek zijn poot niet meer te redden en ging Mart, dapper als hij was, voortaan op 3 pootjes door het leven.

Van ons mensen moest Mart, waarschijnlijk door ervaringen tijdens zijn zwerversleven in het begin niets hebben. Zijn grote, soms wat angstige ogen spraken boekdelen. Maar omdat Mart FIV-positief was, kon hij niet terug naar buiten.
Het onverwachte gebeurde; ondanks zijn 3 pootjes en dat hij aids-positief was, werd Mart, samen met Borre, geadopteerd. Helaas bleek na ruim een maand dat Mart en Borre daar toch niet op hun plek waren en kwamen ze terug naar Villa Vagebond. We hebben toen besloten dat deze jongens niet meer geplaatst zouden gaan worden en ze voortaan lekker bij ons mochten blijven wonen.
Sinds dat Mart terug was, had hij in z'n lieve koppetje de omslag gemaakt ten aanzien van ons mensen. We mochten hem aaien en nog wat later kwam hij zelfs uitgebreid om aandacht vragen. Hoe langer je aaide, hoe harder Mart begon te ronken
Maar Mart werd oud, zijn leven dat al diverse malen aan een zijden draadje had gehangen, begon zijn lijfje te tekenen. Ondanks dat hij nog stevig at, viel hij steeds meer af. We wisten wat dit betekende, maar gisteren schrokken we toch erg zoals we hem aantroffen. Mart reageerde vrijwel nergens meer op en hij had een zodanige ondertemperatuur dat de thermometer niets aangaf. Razendsnel zijn we nog met hem naar onze dierenarts gegaan, maar ook die kon niets meer voor hem doen. En daar is Mart overleden.

Mart, we zijn zo blij dat we je hebben gekend en dat we voor je hebben mogen zorgen.
Het zal voor de verzorgsters wennen zijn dat ze aan het einde van een dienst niet meer even naar Mart kunnen om nog lekker je broze lijfje te aaien.
Dag lieve, mooie, dappere Mart met je prachtige grijsbruine vacht, een laatste kus op je aandoenlijke snoetje 💗

Flor - 6 oktober 2021

Flor heeft even bij ons mogen genieten...

Hij viel op, in de wijk.
Hij zwalkte rond op een straat in Lummen. Zijn verzwakte toestand was dramatisch. Mager, bang, kwijl rond zijn mondje. Een arm smoeltje, ogen triestig en leeg. Zijn vacht zo dof met ruwe warrige haren.
We reden dezelfde avond nog naar de bewuste plek. De vangkooi werd opgezet en ja hoor, het duurde helemaal niet lang, voordat onze jongen erin liep.
Hij zag er helemaal niet goed uit, dus onze dierenarts mocht een hele goede check up doen. En terecht, want hij had heel veel rotte tanden en zijn bloedonderzoek wees uit dat hij aids-positief was.
Lieve jongen.
Flor werd geholpen, maar was nog erg zwak. Ondanks alles, voelde hij de liefde en de geborgenheid. Hij genoot zo intens. Hij wilde zo graag bij ons zijn, dicht tegen ons aan. We koesterden hem, hij kreeg extra krachtpapjes, een lekkere warme snuggle om op te slapen en vooral heel veel liefde 💗
En toen, uit het niets, viel het doek....
Het ene moment was hij zichzelf nog lekker aan het wassen, hij had een fijn warm lijfje en hij was zeer tevreden.
Maar dan kijken we een uurtje later nog eens naar hem en toen vonden we hem, zijn levenloze lijfje. Hij lag er zelfs nog steeds heel tevreden bij, het moet haast wel een hartstilstand zijn geweest. Hij is heel stilletjes vertrokken, zonder dat hij er zelf erg in had.
Dat troost ons, maar anderzijds gunden we hem de wereld. Eindelijk gered na zoveel ontberingen, eindelijk warmte en genegenheid. En dan moeten we hem net zo snel weer loslaten. Dat doet pijn.
Lieve Flor, we hebben gister nog een mooie foto van jou kunnen maken, we hebben een mooi aandenken.
Rust nu maar, wees blij daar waar je nu bent en voel je vrij 💗💗

Lars - 23 juli 2021

We kregen een spoedmelding over een kat waar het volgens de melder helemaal niet goed mee ging en waar allemaal vliegen op zaten. Voor ons een reden om direct te gaan rijden. Nadat we hem hadden meegenomen zijn we direct doorgereden naar onze dierenarts. Hij had een lelijke wond aan de staartbasis/bil waar al vliegeneitjes in zaten. Bij de dierenarts is hij direct gecastreerd en is de snaptest gedaan. Deze bleek helaas aids-positief.

Hij is vervolgens naar Villa Vagebond gekomen. Bij de dierenarts was hij nog zeer gestrest, maar is nu ondertussen rustiger en heel goed benaderbaar.

Het is ook niet niks, een grote nare wond en je daarom al helemaal niet lekker voelen. Dan ineens mensen die je meenemen en je onderzoeken en behandelen.

Kom eerst maar eens bij van alles wat je hebt meegemaakt, je bent nu veilig en er wordt goed voor je gezorgd.

Welkom Lars 💗

23 juli 2021 ging je opnieuw naar onze dierenarts vanwege grote problemen met je blaas. We maakten ons ernstig zorgen . In de loop van de dag werd onze angst over de toestand van Lars bewaarheid ....
Zijn blaas was te zeer gekwetst, was versteend, en hij kon niet meer plassen. Zelfs met een sonde kon er niet alles uit komen. Maar wat het ergste voor hem was, hij had enorm veel pijn, en zag af.
Zoals jullie allemaal weten staat bij ons altijd maar 1 ding voorop en dat is het welzijn van het dier.
En omdat Lars afzag en er geen verbetering meer in zat hebben we de zeer zware beslissing moeten nemen om hem te laten gaan.
Lieve Lars, we hadden er alles voor over gehad om jou te redden en weer op te laten knappen en uiteindelijk een gouden mandje voor jou te gaan zoeken. Maar helaas mocht het niet zo zijn.
Voor jou nu geen narigheid en pijn meer.
Rust zacht lieve, dappere Lars, een laatste kus op je snoet.💕

Winter - 4 mei 2021

Onze lieve, dappere Winter is een sterretje geworden 🌟

We schreven het al eerder: pech en geluk, dat zijn wel de woorden die op Winter van toepassing zijn.
Winter had de pech een zwerfkat te zijn en geen dak boven zijn hoofd te hebben. Maar een zwerfkattenproject had onze schuwe vriend opgemerkt en gevangen.
Geluk dus, zou je denken, want dat werd hij gecastreerd en de gezondheid gecheckt. Maar nee hoor, toch nog pech voor Winter, want wat bleek: de bloedtest wees uit dat hij FIV-positief was; voor veel dieren als Winter een doodvonnis.
Echter, de dierenarts belde ons. Winter was nog onder narcose en als wij hem zouden opnemen bleef hij leven, anders …..

Natuurlijk mocht Winter bij ons binnen komen en vond in onze opvang weer het geluk.
In het begin schoot hij weg bij elke plotselinge beweging van ons. Maar naarmate de tijd vorderde, zagen we een hapering in zijn wegloopgedrag. We mochten in zijn buurt zijn, we werden gedoogd. Maar hij ging nog een stapje verder... we mochten hem plots heeeeel voorzichtig strelen met ons knuffelstokje. Goed hey Winter!

Winter werd vrijgegeven voor adoptie en mocht zijn eigen huisje gaan zoeken …. nog meer geluk.

Maar toen, toen kwam de PECH terug. Winter begon te vermageren en miauwde ineens veel, iets wat hij voorheen niet deed. We hebben hem voor controle naar onze dierenarts gebracht en daar kwam het vreselijke bericht: zijn nieren waren heel erg verkalkt en daarom moest hij ook veel pijn hebben.
Er restte ons helaas niets anders dan hem zachtjes in te laten slapen.

We hadden je nog zoveel meer gegund. Je bent nu pijnvrij en bij alle lieve kattenvrienden die jou voorgingen over de regenboogbrug.
Dag lieve, dappere, mooie vriend van ons.
Een laatste voorzichtige aai … dag Winter💕

Willem - 16 februari 2021

Willem is niet meer ...

Enkele maanden geleden kregen we een noodkreet naar aanleiding van onze hulp aan Tristan.
Een vergelijkbaar katje, met woekeringen aan zijn oortje, had onze hulp nodig. Willem mocht bij ons komen, dan konden we zien wat we voor hem konden betekenen. Hij bleek fiv positief te zijn, helemaal geen probleem voor ons, maar er was iets veel ergers. De woekeringen in zijn oor bleken kwaadaardig te zijn. Zijn oortje werd geamputeerd met een duidelijke boodschap van onze dierenarts, hou hem heel goed in de gaten, want het kan zomaar terugkomen. Even leek het beter te gaan met Willem. Zijn ander oortje zou ook nog geamputeerd worden, maar dit moest uitgesteld worden vanwege een oorontsteking. Hij mocht tijdelijk verhuizen naar een gastgezin, om hem de extra zorg te geven en goed in het oog te houden. Maar er was iets mis met zijn geamputeerde oor, het bloedde en begon er verdikt uit te zien....meteen maar weer terug naar onze dierenarts met hem. Heel erg foute boel....de kanker was terug en ditmaal waren er teveel woekeringen om nog iets te kunnen doen. Het is razendsnel gegaan....en hier konden we niet tegen vechten.
Pijn lijden zonder kans op herstel is sowieso een no-go, dus hebben we hem rustig laten gaan, terwijl hij nog in slaap was.

Dag lieve Willem. We zijn heel verdrietig, maar het troost ons enigszins dat we tenminste alles geprobeerd hebben om jou te helpen. Je hebt in Villa Vagebond nog even een fijne tijd gehad, te midden van jouw vriendjes.

Rust zacht mooie man x 

Sjarel - 21 januari 2021

Toby - 14 januari 2021

Toby is een sterretje

"Anderhalf jaar geleden kwam je bij ons binnen. Zo bang. Je verstopte je als je ons zag.
Maar beetje bij beetje begon je open te bloeien. Begon je ons te vertrouwen.
Je werd een echte charmeur, en wond iedere poes en vrijwilliger rond je pootje.
Je wist ons altijd over te halen om je iets lekkers te geven. Dat kwam je ook uit onze handen nemen.
Je wilde niet geaaid worden, maar je voelde je veilig bij ons. Was altijd in de buurt, samen met Levi, die je beste kameraad werd. En ondanks al de gezondheidsproblemen die je had, bleef je vrolijk en opgewekt.
En toen ineens werd alles teveel voor je lijfje. Je werd zo ziek dat je er niet meer tegen kon vechten. En nu, nu ben je bij jouw Janneke. Zij wachtte op jou aan de regenboogbrug. We gaan je vrolijke verschijning enorm missen lieve schat. Geef Janneke een kopje van ons. Dag lieve jongen. Je bent voor altijd in ons hart. 💗"

Geschreven door één van zijn vaste verzorgsters.
 

Wilby - 9 september 2020

Wilby 🌟
Vorige week kregen we een melding van een campingkatje. Hij was mager, had kale plekken op zijn rug en liep moeilijk.
Hij mocht uiteraard binnenkomen, dit diertje had dringend hulp nodig. We brachten hem binnen bij onze dierenarts voor de reguliere handelingen. Hier bleek dat hij fiv positief was, jammer, maar niet erg, dat hoeft verder geen belemmering te zijn. Wat ons wel zorgen baarde, is dat hij maar moeilijk uit de narcose kwam. Hij werd aan het infuus gehangen en er werd bloed afgenomen voor verder onderzoek.
Hieruit kwam dat hij Mycoplasma had, een bloedparasiet die het beenmerg aantast, waardoor rode bloedcellen vernietigd worden en organen in de problemen kunnen komen.
Wilby had een geweldige eetlust, dus met een goede behandeling van medicatie en preparaten voor het bloed, mocht hij na een paar dagen naar de Villa komen. Ook hier smakte hij de nodige porties eten naar binnen. Hij blies en gromde als we in zijn buurt kwamen, hij kwam krachtig over...
Ook tijdens zijn laatste avond wees niets erop, dat hij het in de nacht moeilijk ging krijgen. Maar het was helaas wel zo....hij stierf die nacht... Zijn lichaampje kon het niet bolwerken, er was teveel kapot om het proces nog te kunnen keren. Wederom verdriet, met als enige troost dat hij niet anoniem op de camping gestorven is. Ook al vond hij ons nog niet leuk, hij is in alle liefde verzorgd, zoals het altijd zou moeten zijn.
Rust zacht lieve Wilby 💗, we hadden je zoveel meer gegund x
 

Boris - 24 juni 2020

Even leek het of de donkere wolken plaats zouden maken voor een mooie zonneschijn in Boris' leven..

Boris zou bezoek krijgen. Hij zou zijn thuis kunnen krijgen, waar geduld het sleutelwoord was. Waar Boris kon zijn wie hij was... Getekend door het zware buitenleven, gebroken vertrouwen in mensen...
Maar een nieuwe donkere wolk verduisterde onverwachts de zonneschijn..
Boris werd plots heel erg ziek...
Bij de dierenarts bleek onze lieve kerel een tumor te hebben op de longen. Zijn longen liepen vol vocht en hij kreeg ademnood. We konden hem niet langer laten lijden. We moesten hem laten gaan...
Wat is het leven zo oneerlijk! 😢

Lieve lieve Boris... voor jou nu een mooie regenboog in plaats van donkere wolken. Voor altijd een heldere ster aan de hemel! 🌟

We hadden je nog zo graag een mooi leven geschonken, maar het heeft niet mogen zijn en dat doet echt heel erg pijn...
Rust zacht lief kereltje 💔
 

Schmiegel - 9 april 2020

Ach allerliefste Schmiegeltje…
Wij wilden jou er zo graag bovenop helpen, eindelijk laten genieten van wat het leven te bieden heeft. Eindelijk het leven laten leiden (deze keer met korte ei!) dat je verdiende!! Het heeft niet mogen zijn 😢
Vanmorgen vonden onze verzorgsters jou er sip en stil bijlopen. Ze namen jouw temperatuur… 32°C. De verzorgers gingen in allerijl naar onze dierenarts, maar zagen je onderweg zienderogen afzwakken. Daar aangekomen was je niet meer te redden, we hebben je moeten laten gaan, lieve schat!

Wat is het leven oneerlijk voor jou geweest.
Je liep al heel lang rond te struinen, mager en onderkomen. Gelukkig trokken de melders trokken zich jouw lot wel aan en gaven je te eten. Al snel was duidelijk dat er meer nodig was dan eten.
Je vacht was vervilt, vol met opgedroogde teken, woog slechts 2,2 kg en had vreselijk veel pijn aan je bekje. De melders gingen naar diverse dierenartsen, maar kregen niet de hulp die je nodig had. Een milde, onjuiste antibioticakuur en wat pijnstiller, daar moest jij het mee doen. Euthanasie stond uiteraard bovenaan het lijstje, want tja, je was FIV-positief bevonden (enkel met de sneltest!). De melders wisten zich geen raad meer.
Op enkele weken nam je al snel toe in gewicht, maar je had vreselijk veel moeite met eten. Op deze manier ging jij het niet redden. Ze maakten de moeilijke keuze om jou aan ons over te dragen, want jij zat en zit nog steeds in hun hart.
Onze dierenarts nam je goed onder handen, je werd een aantal dagen aan het infuus gelegd met alle medicatie erop en eraan en zijn tandjes werden getrokken. Je kreeg een grondige behandeling met medicatie en het eten vloog er bij jou in als niets.
Je leek de goede weg op te gaan, al wisten we dat het nog een lange weg was. Maar we zagen het positief in. En dan nu … plots sloeg het noodlot toe en moesten we jou laten gaan.
Jij, die het nog zo had verdiend om lekker te genieten…
Rust zacht lieve lieve Schmiegel, je hebt zo je hemeltje verdiend …💗
 

Dinti - 25 februari 2020

Zijn lijfje was op... 😢

We moesten hem laten gaan...

Onze lieve, immer vrolijke Dinti. Onze ambassadeur... onze gangmaker...
Dinti was al lange tijd chronisch ziek. Daarom - en ook omdat hij zich zo goed thuis voelde in Villa Vagebond - besloten we een tijd geleden om Dinti niet meer te plaatsen. Dinti werd onze ambassadeur.
Een makkelijk leven heeft hij alles behalve gekend. Dinti komt uit Roemenië. Hij verbleef er na een zwerversbestaan, maanden in een afgesloten kooi. Ze hadden vastgesteld dat hij aidspositief was, daarom mocht hij niet meer bij de andere katten. Maar in Roemenië had hij geen schijn van kans. En toch... Dinti vertederde iedereen. Euthanasie hing hem daar boven het hoofd. Hoewel hij blakerde van levensvreugde. Zin in het leven. Zin in knuffels. Dus zocht men een alternatief. Zo kwam Dinti, na heel wat geregel in Buddy Kat terecht.

Wat was hij geliefd. Door de verzorgers, maar ook door elke bezoeker. Want een bezoek aan Villa Vagebond zonder knuffel van Dinti? Dat was bijna ondenkbaar. Waagde je het op je hurken te zitten, voor je het wist, had Dinti zich op je knieën geïnstalleerd. Schouder binnen pootjesbereik? Dinti hing er zich met het grootste genot over...

Ach lieve jongen toch. We kunnen het nog niet helemaal geloven. Hoe zal het zijn in Villa Vagebond, zonder jou lieve Dinti. We hadden je graag nog zo veel langer bij ons kunnen houden!
Rust zacht lieve kapoen van ons allemaal! 💔
 

Shafik - 4 december 2019

Shafik is niet meer...

Lieve lieve Shafik, we zijn zo verdrietig. Het ging vandaag niet meer, jouw pijn werd ondraaglijk. Daar is de grens, dan maken we een liefdevolle keuze.

We wilden jou een beter leven geven, een hoopvolle toekomst.
We hebben jou helemaal uit Aleppo laten overkomen, omdat je onze hulp zo hard nodig had. Met je lieve smoeltje, je kwetsbare oogjes.
Er bleek van alles mis te zijn met je. Je was niet alleen aids-positief, je zat ook nog eens in een verder stadium. Je bekje zag er dramatisch uit, en ondanks het feit dat we jouw tandjes hadden laten trekken, genas je bekje maar niet.
Onze dierenarts en wij hebben alle middelen aangegrepen om jou maar te helpen. Je kreeg een exclusieve interferonbehandeling waar je tijdelijk enorm van opknapte.
Er kwam weer glans in jouw oogjes, je liep weer rond, met je staartje fier in de lucht. Eten kon je als de beste, het was zo genieten om naar jou te kijken.
Je kwam lekker knuffelen, een gesnor uit je keeltje. We hebben je zo gelukkig gezien, zo blij.
Maar toen ging het weer mis...
Geen enkel medicijn hielp, jouw gezondheid ging achteruit.
En dan komt er een moment dat je zegt: "Genoeg is genoeg." We moesten je laten gaan Shafik. We moesten je definitief gaan loslaten.
We zijn er erg emotioneel onder, we hadden het zo graag anders gezien. Onze lieve vriend, onze knappe jongen. Zoveel ellende gekend in Aleppo, maar we hebben je nog een tijdje geluksmomenten gegeven.
Nu heb je je oogjes gesloten, voorgoed.
Run free baby, sla je vleugeltjes uit. Geen pijn meer nu. x

Pipsy

Ik ben Pipsy en samen met mijn zusje Pippa solliciteer ik voor de vacature van warme thuis. Ik zal even toelichten waarom ik in aanmerking kom voor de jobopening. Ik ben een zwart katertje met mooie gele oogjes. Wat ik het liefste doe is spelen met mijn zusje en met de andere opvangkatjes. 

Mijn hobbies zijn het spelen met dozen en drupjes uit de kraan vangen.
Wat ik savonds het liefste doe is knuffelen bij jou op schoot en samen naar TV kijken. Terwijl mijn zusje door het huis crosst geniet ik graag van wat quality time met jou. Heb jij zin om samen met mij onder een dekentje te kroelen en te knuffelen, geef me dan zeker een seintje en dan kom ik misschien bij jou werken! Blijft een feit, dat geen enkel aids-positief katje ingeslapen mag worden puur vanwege een positieve aidsuitslag. Alles is mogelijk, er zijn echt wel mensen die openstaan voor een adoptie van een aids-positief katje, dat hebben we in Buddy Kat al genoeg kunnen aantonen….

Binki

Rust zacht allerliefste, mooie Binkie! :'(

Alweer een zware opdoffer, die kregen we gisteren al… als een donderslag bij heldere hemel.
Op dinsdag komt onze dierenarts elke week langs in Villa Vagebond. Dan zorgt hij dat alle katjes die nog niet in orde zijn hun vaccin en chip krijgen, gesteriliseerd worden en indien nodig kijkt hij natuurlijk ook de katjes na die andere verzorging nodig hebben. Binkie stond eigenlijk helemaal niet ingepland, maar onze verzorgster schrok toen ze hem ’s morgens aantrof. Hij was heel erg mak, zijn haartjes stonden warrig en hij leek vermagerd… Onze dierenarts onderzocht hem, en wat bleek: Binkie had een enorme tumor in de buik, wel ter grootte van een tennisbal. En daar was niets meer aan te doen... Binkie toch, lieve jongen. Je moet je zo lang sterk gehouden hebben! 
In eerste instantie zouden we hem heel nauw gaan opvolgen en vertroetelen, we zouden hem de weken geven die hem nog gegund waren. Maar vanmorgen bleek al snel dat het écht niet goed met hem ging. Hij zag af, hij had wellicht erg veel pijn. We konden niet anders dan alweer een hartverscheurende beslissing te nemen om hem een langere lijdensweg te besparen…
Lieve Binkie jongen, die vuile tumor heeft ons, maar vooral jou in snelheid gepakt. We hadden jou zo graag een eigen thuisje met een mooie toekomst gegeven. Maar het heeft niet mogen zijn. De enige troost die we hebben is dat je nu wellicht rust hebt gevonden, geen pijn meer, geen zorgen…
Ach lief kereltje, je zal in de Villa gemist worden door ons en door de andere katjes B
Bij ons blijf je voor altijd in onze harten. Je bent voor altijd thuis bij ons… Rust nu maar zacht lieve schat! <3

Eden

We hebben hem moeten laten gaan, onze lieve Eden :'( <3

Die vuile tumor was daar terug op je neusje, nu voor de tweede keer. Terug opereren was geen optie, want daarvoor was er te weinig gezond weefsel over. De tumor woekerde door heel je neusje en tastte zelfs het kraakbeen aan. Samen met onze dierenarts overlegden we wat het beste voor jou kon zijn. Zonder medicatie zou je nog enkele weken verder kunnen, maar steeds meer gaan aftakelen. We kregen nog de keuze om je leven via medicatie wat te rekken, maar omdat de andere katten deze medicatie absoluut niet mochten binnen krijgen zou je opgesloten moeten worden in een aparte ruimte, en dat was nu precies jouw allergrootste nachtmerrie. Die stress hebben we jou willen besparen, lieve Eden. We wensten voor jou kwaliteit boven kwantiteit. Niet nodeloos rekken. Jouw laatste weken en maanden ziek opgesloten zitten, je had het vast niet begrepen, het had je nog zieker gemaakt wellicht. Ziek van alle stress. 

Eens de vreselijke beslissing gemaakt was het meteen duidelijk: onze verzorgsters wilden je niet alleen laten vertrekken daar bij de dierenarts. Drie van onze verzorgsters repten zich naar de dierenarts om afscheid van je te nemen en je bij te staan tijdens je oversteek naar de regenboogbrug. We hopen dat je die liefde nog hebt gevoeld, lieve Eden. Diep in onze harten denken we van wel!

Liefste Eden, sterke, maar toch gevoelige jongen. Jij was het boegbeeld van Buddy Kat, jij toonde iedereen dat het ook anders kon. We glommen altijd van trots toen je weer eens op de bank lag, of in de hangmat rustig lag te chillen. Onze kanjer, onze speciale kerel. Nu ben je weer thuis, in Buddy Kat, op je plankje. En straks komt je urntje trots in de kast te staan, voor altijd bij ons. Dit was jouw thuis. Voor altijd, liefste Eden… diep in onze harten! <3

Olav

Ach lieve Olav toch….

Wat hadden we gehoopt jou nog een tweede kans te mogen geven, maar het heeft niet mogen zijn. Ondanks onze opfrisbeurten en verwennerij bleef jij er verschrikkelijk suf bij lopen, ook eten lukte niet. Een extra onderzoek door onze dierenarts wees uit dat je een tumor had die door je kaak heen was gaan groeien. En die vieze tumor deed je afzien. Je had een enorme pijn, waar wij niets tegen konden beginnen. Het enige wat we nog voor je konden doen, was jou een verdere lijdensweg besparen. Want het ging niet meer voor jou…

Oscar

Lieve Oscar, samen maakten we de mooiste herinneringen, en samen gingen we voor het laatste afscheid.
Onvoorwaardelijk, in voor en tegenspoed. Zo zou het altijd moeten zijn.

Rust zacht lieve knuffel van mij xxx

Basje- 17 maart 2017

Diaz - 24 september 2016

Je opvangmama.

Klaas - 2 maart 2016

Guus - 26 oktober 2015

Nikko - 20 juni 2015

Verslagenheid in Buddy Kat, onze knuffelbeer Nikko is niet meer!

Thor - 20 mei 2014

Doezel 21 maart 2012

Je bent zelf gegaan
Zonder gedag te zeggen
We hebben geen afscheid kunnen nemen
Maar misschien…
hadden we dit al gedaan

Klimmend omhoog
Slof slof slof
Luide miauwtjes
Lodderige blik
Nestelend onder onze kin

Wat gaan wij jou missen

Nu is het voorbij
Geen Doezel meer in Buddy Kat
Geen hoopvolle blik meer,
die ons zo kon bekoren

Rust zacht taaie man
We houden enorm veel van jou,
we zullen daar nooit mee stoppen

De lente is begonnen
Nieuw leven
We zullen een bloem voor je planten,
zodat je weer opnieuw bent geboren

Dag Doezie, ouwe rakker, Doezeltje, schatje, lekker ding
Voor altijd in ons hart
Al jouw buddy's van Buddy Kat 

Ben blij dat ik ons Doezeltje gisteren nog lang heb mogen knuffelen tijdens mijn dienst in BK. Rust zacht lieve Doezel en veel liefs,
Buddy Toos

Doeziewoezie, ik ga je zo missen... Je scherpe nageltjes in mijn benen als je me als klimpaal gebruikte, je mwa-mwa-iauw bij de deur om eten, samen gezellig op mijn schoot slapend... wat een sterke jongen was jij. Je zag er wat verkreukeld uit, maar dat maakte je net o-zo-schattig. Voor altijd in mijn hart. Rust zacht lieve jongen x 
Buddy Ellen

Slaapzacht Doezeltje . . . Zal je missen. Men hartje doet er pijn van.
Buddy Peter L

Lekker op schootje, genietend van elke minuut. Zoveel liefde gegeven tot je op was. Rust zacht Doezeltje... Buddykat zal je missen ♥
Buddy Christy

Liefste Doezel,
Je bent er niet meer,  en in mijn hartje doet dat zeer.
Ik heb je maar een paar keer gezien, maar werd meteen verliefd op je onnozel smoeltje en met je verlangende ogen naar knuffels.
Want hangen in de nek was voor jou één grote pret.
Je hebt niet veel geluk gekend, maar de 15 maanden  bij Buddykat werd je dik en dubbel  verwend.

Liefste Doezel, het ga je goed en misschien komen we ons ooit tegemoet.

Liefs, en een dikke knuffel van je adoptiemama Marie-Jeanne  xxx
 

Lieve Doezelie,

15 maanden geleden kwam je bij ons binnen in Buddykat. Je was één hoopje ellende, je zag niet uit…..staartje krom, tongetje uit je bek, een huidprobleem….noem maar op.
En toch lieve jongen, het was net die “lelijkheid”, die jou zo mooi maakte. Je was zo een aanhankelijke kater, aan de benen opklimmen om je knuffels  te vragen. Kopjes geven en duwen om er nog meer van te krijgen, je liet je zo graag betuttelen van ons.
Menige keren ben je in een dal belandt en steeds wist je er weer uit te geraken. Jij was een sterke “oude knakker”, en als je honger had liet je je horen. Jouw miauuuuuw galmde door heel Buddykat, je stond te “ijsberen” voor de deur tot je je eten kreeg,  en dan smulde je er op los.
De laatste tijd ging het steeds minder met je jongen, we zagen je achteruit gaan en je hield je kranig. Je bent blijven vechten tot je laatste snik en je hebt genoten van de knuffels en liefde die je van ons kreeg tot je laatste snik.
Het beeld van hoe ik je heb gevonden vanmorgen in Buddykat , zal ik nooit meer vergeten. Het enige waar ik me in kan troosten is dat je gelukkig was in Buddykat en dat je geen pijn hebt gehad. Mensen in heel het land hielden van jou lieve schat, vele adoptiemama’s van jou zullen een traantje laten.
Lieve Doezelie, ik ben blij je gekend te hebben en voor je gezorgd te mogen hebben. Vergeten zal ik je nooit, ons zorgenkindje is er niet meer…..en het gemis van jou in Buddykat zal vreselijk zijn. Jij hebt een heel apart plaatsje in mijn hart schat, rust zacht.

Je Buddymama Bina

Rowan

Lieve Rowan,
Je bent niet meer onder ons.... je kreeg kanker.... een lymfosarcoom. Verdorie jongen!  Waarom nou jij...
Je had een gezwel zo groot als een tennisbal ter hoogte van je maag en we konden je helaas niet meer redden.
Jouw opvangmamma zal nog een verhaaltje over jou maken, maar wij zeggen je nu: Je bent nu tussen de sterretjes en je blinkt en geeft warmte... Je was een kanjer van een dier en we zijn blij jou gekend te hebben lieve schat. Hou je taai daarboven...
Liefs

Rowan, lieve jongen
Tig keer heb ik me al voor de pc gezet om afscheid van jou te nemen, maar ik kon t niet. Jou afscheidsverhaaltje betekende dat ik moest aanvaarden dat je er niet meer was…….  Dat kon niet, dat mocht niet, je was nog veel te jong, lieverd.  Ik heb je gevonden op de parking naast het voetbal terrein, een slap vodje was je.  Ik bracht je naar de dierenarts en daar bleek dat je net als Arne ( op dezelfde plek in erbarmelijke toestand gevonden) fiv + was. Je werd aan infuus gelegd en verzorgd. Je knapte redelijk goed op, kwam aan en werd sterker.
Jou oogjes waren zo mooi, ik verdronk er dagelijks in, die kijkers, die wijs de wereld in keken. Je was een lieve, tevreden jongen, veel moest je niet hebben om luidkeels te spinnen. Je had artrose, wat geregeld toch wel voor pijn zorgde en toch was je altijd een lieve knuffel.
Je mocht na een tijdje naar een ander gastgezin, met pijn in men hart liet ik je gaan. Ik wist dat het beter was voor jou, veel meer ruimte om te lopen en alle knuffels voor jou alleen. Je ging bij Elly in opvang, ze heeft je alle liefde en zorgen gegeven, je hebt mogen genieten jongen.
Wat ben ik geschrokken toen de telefoon kwam dat t helemaal niet goed met je ging, je had kanker. Een agressieve vorm, die op korte tijd je leventje heeft verwoest. De toekomst, die wij voor jou in petto hadden, was weg geveegd, het lot had anders beslist…….
Rowan, lief ventje, nu werd het hoog tijd dat ik je verhaaltje ging schrijven. Ik moest het eindelijk onder ogen zien, je los laten, het was en is niet fair om je te laten rond dwalen, dat heb je niet verdiend. Het is goed jongen, ga maar over die brug, daar is een wereld zonder pijn, zonder kou en zonder honger. Ooit zie ik je weer, lieve vent, ooit sluit ik je weer in men armen en dan laat ik je nooit meer los…..
Ik zeg geen vaarwel, ik zeg tot ziens.
Wil je men lieverds daar over de brug gedag van me zeggen en een dikke knuff geven? Voor jou nog een warme zoen, een zachte virtuele streling over je bolletje. Dag lieve jongen, ga nu maar gauw, steek de brug over en wees gelukkig !!!!
Ik zal je nooit vergeten, xxx
Je opvangmama, Marina

Youpi



In december mochten wij Youpi gaan opvangen. Youpi, een aidskat met leucose. Waarschijnlijk in zijn laatste levensfase aanbeland. Hoe lang het zou duren voor Youpi zou overlijden wist niemand. Vast geen maanden meer. Veel mensen vragen mij, waarom niet meteen laten inslapen? Youpi was nog gelukkig. Ondanks dat hij mindere dagen had, was het over het algemeen een heerlijke, aanhankelijke kater. Als hij zich goed voelde dan ging hij op onderzoek uit, vroeg zijn aandacht en speelde zelfs.
Medicatie krijgen was hij niet dol op maar hij liet het zich doen. Nooit grommen, blazen of zelfs maar klauwen. Waarschijnlijk voelde hij dat de medicatie wel zijn werk deed. Meer medicatie geven ging niet meer, dan kon zijn lichaam niet aan. Afbouwen ging ook niet, zodra we er ook maar aan dachten dan werd hij weer ziek.
 
Maanden ging het eigenlijk harstikke goed. Ongeveer 1 keer per 2 weken werd hij niet lekker. Voor 3 weken terug is hij zelfs een dikke maand harstikke goed geweest. Hij at dan veel maar had zeker zijn voorkeuren. Alleen het allerduurste natvoer vond hij lekker en wel wilde hij afwisseling hierin.
3 weken terug kreeg hij een terugval. Na wat spuiten ging het beter dan ooit met Youpi. Zijn vacht glansde meer dan ooit. Deze week ging het weer wat minder maar het was al eens slechter gegaan. Vol goede moed weer samen vechten. Hij ging weer beter tot vrijdag. Helaas werd het zo slecht dat we naar Brecht zijn gegaan. Zijn suikers bleken veel te hoog. Weer nieuw medicijnen en we zouden woensdag kijken of het aansloeg.
 
In de loop van de late avond en nacht ging het opeens snel slechter met hem. Zo slecht dat we een dierenarts in de buurt probeerden te bellen. De noodarts reageerde koeltjes: met een opvangkat moet je naar de behandelend arts onderbrak hij me voordat ik ook maar uitgesproken was. Nadat ik zei dat die niet te bereiken was, anders had ik hem nooit gebeld, zei hij bot, nou dan vertel maar eens wat er aan de hand is. Woedend heb ik heb gezegd dat ik wel hulp zocht bij iemand anders. Naar zo iemand wilden we Youpi niet brengen. Youpi verdiende veel meer! Youpi verdiende liefde! Liefde die hij ons ook altijd gegeven heeft.
Langzaam glipte hij ons uit onze vingers. We voelden dat we niets anders konden doen dan er voor hem te zijn.
Rustig is hij van ons weg gegleden. In de kalmte en met een aai waar hij altijd van genoot, hoe ziek hij ook was.


Dores



Lieve Dores,
 
Ik hou van je.
 
Vandaag namen we afscheid, je was zo zo droevig...
Alles wat mis kon gaan, ging bij jou mis. Jij bent het type kater waar ik als een blok voor val, die ogen, je verschjining en dat piephartje van je...
Ik wilde je bij elke blikwisseling knuffelen en dicht tegen me aanhouden. Maar je was te kwetsbaar en je wilde dit niet. Jij had pijn, veel veel pijn. We mochten enkel je koppie strelen en dan spinde je heel zachtjes. Je had niet alleen aids, je was ook een zeer zware diabeet en een nierpatient, je tong was aan flarden van de zweren.
 
Je wilde niet meer, wij konden enkel uit liefde het enige voor jou doen: je rustig laten gaan. Het laatste spuitje.
 
Bij Brecht toonde je je heel kwetsbaar naar mij, je dook weg in mijn kleren, je wilde warmte voelen. Ik nam je eindelijk in mijn armen en kuste je met tranen op je koppie, fluisterde zoete woorden in je oor en zonder een kik te geven sloot je heel langzaam je ogen en je stierf....... een prachtige kalme serene dood.
 
ik hou van je
 
Jouw buddy Sabine

Joris



Liefste jongen
 
Tranen om jou
 
Op 25 november j.l kwam jij binnen in Buddy Kat. Een lieve mevrouw had jou doodziek op straat gevonden, ze ontfermde zich over je. Al gauw werd duidelijk dat jij aids positief was. Je was vel over been en had zoveel pijn in je bekje. Deze lieve mevrouw wilde jou niet laten inslapen, ze belden ons....
En daar kwam je dan... een prachtige lieve rode kater. Je zag er verfromfraaid uit, klitten in je vacht, mager, en zulke pijnlijke oortjes. Je bleek ook nog es een flinke oorontsteking te hebben. Ventje toch...
 
Je had ons al meteen met je droopy look in betovering gebracht. Je had een smoeltje om op te eten!

We bleven ons toch zorgen om je maken, want je kwakkelde nog altijd met je gezondheid. Je at wel, maar nooit echt grote porties, je ruggetje deed pijn, je oortjes, en achteraf je bekkie ook, want er zaten nog wortels in die eruit hadden gehaald moeten worden.
 
De laatste dagen heb je bij Sabine in huis gezeten, zodat je elke minuut in de gaten kon worden gehouden. Het was ook nog es altijd knuffeltijd! Lekker kroele doen. Maar je werd moe he Joris heel moe....
Uit een bloedonderzoek kwam naar voren dat jij helemaal geen witte bloedcellen meer had, je weerstand was weg, je laatste aidsstadium was aangebroken. We wisten het. We hebben je in de watjes gelegd en je genoot er zo enorm van. Je droopy oogjes keken soms heel helder, maar vandaag stonden ze dof. De genadeklap kwam en verliep heel snel. Zachtjes ben je ingeslapen bij de dierenarts, en hebben we afscheid genomen. Je was een kanjer lieve Joris, een echte kanjer. Buddy Kat mist je, je was zo zo welkom: onze liefde duurde helaas maar 6 weken........
 
doe ze daaro de groeten en rust nu maar uit
 
Buddy Kat

Dag lieve Joris,
Ik vind het zo jammer dat jij niet langer bij ons in Buddykat hebt mogen zijn....
Met je lieve snoet en zachte gespin had je ons hart al snel veroverd...
rust zacht lieve schat!!!
 
Liefs en een kus op je neusje
 
XXX Stef

Pedro

Lieve Pedro,
Ik heb je maar heel even gekend. Veel te kort naar mijn zin.
Ik had je zo graag zien opgroeien tot een sterke beer van een kater om daarna een gouden mandje voor je te zoeken.
Deze nacht heb ik niet zo goed geslapen. Ik kon maar aan één ding denken, aan jou.
Niet opgeven jongen, blijven vechten dacht ik telkens bij mijzelf.
Maar ergens had ik het gevoel dat het de laatste keer zou zijn dat ik je zou zien.
Je had maar 1 min nodig om mijn hartje te stelen, met al je kracht die je had kwam je toch nog naar me toe om knuffeltjes te krijgen.
Lieve schat, ik ga je heel erg missen.
Maar je zult niet ver weg zijn, in mijn hartje blijf je altijd bestaan.
Buddy Cindy

Lieve schat
Jjj was een Buddy Kat bewoner, jij hoorde erbij, er was zoveel liefde in je lijfje, wij hielden meteen al van je...
Ook jouw mooie voetafdrukje komt in Buddy Kat te staan. Voor altijd......till we meet again
Aaitjes en kusje op je voorhoofd, Sabine

Wat had ik dat kereltje nog heel graag en nog heel veel geknuffeld zo n lief en zachtaardige kat. Lieverd het ga je goed aan de andere kant van de regenboog daar is er rust en geen pijn meer.dikke kus, Marielle

Lieve Pedro,
Helaas hebben we je niet meer kunnen knuffelen in Buddykat....we zagen de foto's en verhaaltjes en we konden niet wachten om je te leren kennen...helaas heb je het niet gered tot aan onze dienst....Dag lieve schat...rust zacht. Liefs Eric en Steffie

Hannes (had een baasje)

Dank je wel voor 4  mooie hartverwarmende jaren, voor 4 jaar echte liefde.
Je bent weg nu, je besloot in stilte te vertrekken. Ik heb je niet zien gaan, Peter kwam me roepen en riep: “Hannes is dood”
Ik rende de huiskamer in, en daar lag je, levenloos op de bank. Peter moest me vasthouden want ik schopte en sloeg naar alles wat ik tegenkwam, ik liet me op de grond zakken en krijsde hard door  het hele huis. Ik rukte me los van Peter en pakte je in mijn armen, je lieve snoet in mijn handen. Ik stamelde alleen maar:”Ik wist het niet, ik wist het niet, god wat hou ik van je, wat ik hou van je”
Je hebt uren op mijn schoot gelegen, ik moest je namelijk nog veel vertellen, hoe bijzonder je was, hoe prachtig mooi, hoe zot en maf, hoeveel ik van je hield en nog steeds doe. Want dat gaat namelijk niet meer weg.

Vier jaar geleden kwam je bij Peter en mij wonen: je was aids positief en kwam al terug van een plaatsing. Het duurde niet lang en we besloten jou te adopteren. Je was zo gelukkig, god wat hield je van Ollie. Hij was jouw makker, we noemden jullie altijd: The A-ids team.
Ik heb nog een verhaaltje op de website staan over jou, alhoewel: jij was aan het woord….

22-07-05
Kroelen is leuk
Ik begin een echte fletskous te worden. Cowboy Henkie wordt een watje.
Niets is zo leuk dan samen op bed liggen met Simba, Ollie, Dieuwke,  Lucca, maar VOORAL met mijn baasjes. Hoogtepunt van de dag, ik lig er al de hele dag naartoe te leven, ik zit me erop te verkneukelen.  Ik vind het ook leuk om zo lekker over die slapende maatjes  te stappen. Ik heb werkelijk enorm veel vrienden.
Als ik Simba passeer, dan roept ie me al: "Hee, Han, kom effe kroelen man." Ja, dat zijn van die dingen, ik maak dit dagelijks mee. Oke dan, Effe zijn koppie wassen, ik wil ook graag gewassen worden en dat weet Sim.
Nou, en als ik dan bijna bij mijn baasjes ben, roept Dieuwke onder de dekens: "Hee, Hannes boy, je hebt je nagels in mijn oren, is niet erg hoor, maar kun je effe doorstappen?" TUURLIJK! Als ik dan bijna bij die geweldige  handen van mijn baasjes ben, hoor ik een kreet: "Hannesje? je hebt je poten in mijn neusgaten gezet, kun je effe doorlopen? " Dat was Lucca, ook mijn lieve vriend. Tuurlijk Lucca!
Maar Ollie ligt meestal al op mijn plekkie, dus ik ga me dan effe behoorlijk uit de bocht slijmen, zodat ik uiteindelijk toch mijn erepost heb bereikt. Ollie is een makkelijke prooi. Ik hoef maar uitbundig mijn kop onder zijn kin te gooien, hem een grote lik achter zijn oren te geven, en een klein duwtje, zodat hij al bijna omkieperd en Ollie zegt: "Oke Hannes, vragen had ook gekund, maar hup dan maar weer, ik schuif wel 30 centimeter".  
En dan kom ik bij die handen, DIE handen. Ik observeer elke beweging, en al gaan die vingers een klein stukje van links naar rechts, ik kan mikken als geen ander. Ik ben misschien oud, maar mijn reflexen werken als een dijk. Ik gooi me vliegensvlug onder die vingers en dan komen de overheerlijke kroelmomenten. "Hee, Hannes, ben je daar ALWEER?" hoor ik dan. Wat alweer betekent weet ik niet, maar ik weet dat ik geliefd ben. Dit ritueel is het leukst wanneer je dit heel lang kan volhouden, dan worden die handen gemakkelijker.
Meestal doe ik die dingen enkele uurtjes, totdat ik zelf moe word. Moe van  mijn eigen gespin, moe van al die aaitjes. Ik wil ook wel eens SLAPEN man! Op bed liggen is in 1 woord: Quality time.....yeahh

Dat was jij: de onbezonnen ruwe bonk met een gouden hart. Jarenlang moest ik jouw massage, of misschien wel drukpunten therapie genadeloos ondergaan. Je walste voortdurend over mijn lijf heen.
Je tongetje stak ook altijd uit je bekkie, je was zo ongelofelijk mooi.
Een paar maanden geleden was je de dood ontsnapt. Je begon ‘s nachts te schuimbekken en spastische bewegingen te krijgen. We hebben met 160 km per uur naar de dierenarts gereden. Je kreeg meteen antigif, je herstelde en na een paar dagen  mochten we je ophalen.
Jij sterke reus van ons, wat hou ik toch van je, jij was mijn vriend, mijn enige echte FIVje, mijn alles. En jij? Jij was elke dag gelukkig, daar hou ik me nu aan vast. Het gaat tijd kosten, maar ik zal je laten gaan, mijn engel.
Ik zal vanavond naar de hemel kijken, ik weet dat je extra zal gaan schitteren…jou pik ik er zo uit. En weet je? Je bent nooit alleen, want Dagmar, Lucca, Guus, Simba, Smiba en Moos zullen jou gaan opvangen.
Jouw vriendinnetje Sabine

Jasper



Jasper, mijn lief, eigenwijs, koppig en verdomd kranig manneke, je bent niet meer en de pijn is ondraaglijk, je bent me zo lief…….
Je had baasjes, je werd verwacht in hun huisje, Timo was al warm verwelkomd, jij moest nog volgen als je stabiel zou zijn, maar het lot heeft anders beslist…. Ze hebben je lief mijn manneke, ze hebben je bezocht toen je ziek werd, ze informeerden regelmatig, hoe het met je ging, je zit in hun hartje…..
Jaspi, mijn ventje, wat hebben we samen gevochten, we waren er beiden erg moe van geworden, maar we lieten ons niet doen, we gingen er voor……. Tot je geen lucht meer kreeg, alles wat we probeerden was tevergeefs, je werd steeds meer benauwd, je kon zelfs niet meer drinken omdat je geen lucht meer kreeg. Ik was nog met je naar de dierenarts geweest, we kregen nog maar eens iets anders voor in de aërosolbak, misschien kon je dan weer wat meer lucht binnen krijgen, maar ook dit sloeg niet aan, om de 4 uur ging je onder de bak, maar het bracht geen verlichting. We hebben die laatste nacht nog samen geknokt, jij, Kim en ik, maar niets mocht baten…. Tegen de ochtend wisten we dat we aan onze laatste reis samen zouden moeten beginnen, we hebben heel intens afscheid genomen. Ik heb je in je oortjes gefluisterd dat het oké was, dat je mocht gaan, maar je was het niet helemaal met me eens, je bleef dapper en moedig vechten. Kim heeft je op schoot genomen en daar heb je nog de laatste uren genoten van knuffels.
 Zo lang we je comfortabel konden houden, hebben we geprobeerd, je zag niet af en je vocht als een leeuw, maar nu was het plaatje anders, ademen werd een marteling voor jou en er was geen verbetering mogelijk, dit mochten we niet rekken…… Heel het arsenaal is open getrokken voor jou, geen kosten werden gespaard, echt alles is geprobeerd, het mocht niet baten mijn lieve Jaspi, maar oooo je was het zo waard !!!
 We reden ons laatste ritje samen, je reismandje stond de hele rit open, Kim heeft je voortdurend geaaid en jij genoot, je voelde onze steun…. Jou vertrouwde dierenarts, die je de hele periode intens begeleid heeft, zou jou helpen bij je laatste reisje, een reis naar een leventje zonder pijn…… Hij heeft je nog onderzocht en gekeken of er nog een andere mogelijkheid was, maar je ging echt achteruit, je kreeg erg weinig zuurstof binnen, als we nog lang zouden wachten, zou je een verschrikkelijke dood sterven en dat heb je niet verdiend jongen. Je kreeg eerst een spuitje om te slapen, je wilde in je reismandje terug, je wilde mee naar huis. Ik nam je in men armen tegen me aan, je nestelde je nog in men armen, zoals je altijd graag deed, zo ben je in slaap gevallen. Nog een “sorry makker” van jou dierenarts voor het laatste spuitje werd gegeven en toen……..
Jou strijd is gestreden jongen, je hebt die strijd dapper geleverd, je was moedig en vastberaden. Ondanks alles was je meestal wel tevreden en vrolijk, je genoot van de warmte en aandacht, je vond het fijn om liefde te voelen. Ik had je beloofd om tot het uiterste te gaan, maar dat je niet nodeloos moest lijden. Die belofte heb ik gehouden jongen, meer kon ik niet meer voor je doen. Sorry lief ventje van me, sorry dat ik geen toverstokje had om jou weer de zuurstof te geven die je zo broodnodig had.
Jou kamertje is leeg, ook jou geliefde plekje op de hoge krabpaal en het plekje lekker op het kussen in je stoel, die leegte doet pijn……
Jasper, ik zal je nooit vergeten, jou eigenwijs snoetje zit in mijn geheugen gegrift. Je woont nu in mijn hart, daar zal je eeuwig verder leven en ooit zie ik je weer jongen…… Dan kan je me tegemoet rennen en kan ik je weer zien spelen en ravotten, je zal nooit meer moeten vechten om adem te krijgen.
Je krijgt je laatste rustplaats op je geliefd plekje in de tuin, de heidetuin. Je raam keek er op uit, je kon er verlangend naar kijken en je mocht er ook regelmatig aan het tuigje in wandelen, dat vond je fijn. Je kon gefascineerd liggen kijken naar de bewegende bladeren en vliegende insecten. Dat was jou plekje, daar mag je lichaampje nu voor eeuwig rusten. Je zal comfortabel liggen, vergezeld van je lievelingsdekentje en knuffeltje.
Tot ziens lief, koppig ding, ik mis je…….
In gedachten nog een aai over je bolletje van Kim, Sven en een dikke kus op je toet van je opvangmama Marina

Frodo



Liefste Frodo,
Wat was jij aandoenlijk met je gekke bekkie en je adorerende snoet.
Ik vond je een schat van een dier, maar ik heb me wel een maandlang grote zorgen om je gemaakt. Elke dag keek ik naar je en dacht: "Jongen toch, wat gaat er allemaal in je om, je bent zo stilletjes".
We probeerden vanalles uit om het je draaglijk te maken, totdat het verdikt kwam dat je nieren nog maar 20 %  werkte. In 1 klap zag ik jouw toekomst voorbij gaan. Ik wilde dat in de laatste weken/maanden van jouw leventje er een gezinnetje voor jou zou gaan zorgen.
Al snel hadden we een perfecte kandidaat voor jou! Francis en Juup wilden jou tijdens je terminale fase gaan begeleiden, je mocht lekker op bedje slapen!
Helaas duurde dit gezinsleven maar 3 dagen...maar het waren wel drie hele mooie dagen voor jou.
Vanmorgen was het dan zover....je nieren gaven het op. We moesten afscheid van jou nemen.
De hele dag ben ik stil en voel ik me raar, maar ook opgelucht dat het lijden nu voorbij is voor jou. Ik weet zeker dat elke Buddy kat verzorgster zich ook zo voelt.
Ik ga je missen, je was een wonderschoon dier met een heel klein zacht hartje.
Zachte kus op je koppie.  Sabine

Frodo, we hebben je pas een week geleden opgehaald om je nog een fijne tijd in ons gezin te gunnen. Nu al ben je er niet meer. Ons leven samen met jou was kort en heftig, maar o zo mooi. Ik vergeet nooit je lieve ogen, je blik vol vertrouwen naar ons, maar ook je oogjes die zo moe stonden toen ik je maandagochtend voor het laatst voedde voordat ik met je naar de dierenarts ging. Toen vermoedde ik al dat ik je niet meer zou mogen ophalen, hoewel ik anders hoopte.
Je hebt enkele dagen heerlijk op ons bed liggen spinnen, zelfs toen je zieker en zieker werd. ’s Nachts sliep je tussen ons in. Dat neemt niemand je meer af, dat beeld wil ik me van je blijven herinneren.
Rust nu maar uit in de hemel met al je kattenvriendjes. Ik zou je graag nog eens willen knuffelen, maar dat moet ik nu in gedachten doen…dag menneke.
Francis en Juup

Wat vreselijk..., ik wens Buddykat veel sterkte...
1 troost is dat ze nu vanop een wolkje op ons neerkijken en sheba eten uit een gouden schaaltje. en eindelijk verlost zijn van de grote boze mensenwereld.
Vanessa

Jullie zijn nu uit het lijden verlost lieve ventjes nu zijn jullie in een betere plaats het ga jullie goed. maar jullie zullen erg gemist worden vaarwel lieve ventjes van ons
Marielle

Liefste Frodo,
Je tijd in Buddy Kat was jammer genoeg maar van korte duur. Maar de tijd dat je bij ons was zullen we alle mooie momenten van je koesteren.
Op die tijd dat je bij ons was had je ons hartje al helemaal gestolen, goh wat was je een lieve kat. Al voelde je je zo slecht als we je aaiden en met je knuffelden, je ging lekker liggen spinnen.
Toen begon het plots heel slecht met je te gaan en dachten we oh neen als hij het maar gaat halen. En toen hebben 2 lieve mensen je in huis genomen om je laatste daagjes nog zo  aangenaam mogelijk te maken.
We hebben met heel veel pijn in het hart geen afscheid meer van je kunnen nemen. We gaan je lieve kopje en je zachtaardig karakter ontzettend missen maar we troosten ons met de gedachten dat je nu tenminste geen pijn meer hebt… Frodo , je zult altijd in ons hartje blijven. We zullen je niet vergeten…
We missen je…Hanneke en Kristof

Frodo, liefste jongen, wat was je toch zacht en teder. Je genoot op schoot, vroeg om knuffels en je zachte, onschuldige, kwetsbare blik, keek recht in mijn hart. Mijn eerste ontmoeting met jou was apart, je leek zo broos en breekbaar. Zachtjes begon ik je te strelen, heel voorzichtig, ik was bang dat ik je magere lijfje pijn zou doen. Al snel liet je merken, dat je best wel een stevige knuffel aan kon en die kreeg je dan ook bij overvloed.
Door omstandigheden moest ik mijn dienst wisselen, daardoor kon ik geen afscheid nemen voor je naar Francis en Juup vertrok. Niet erg dacht ik nog, ik bezoek het ventje zo vlug mogelijk bij zijn lieve opvanggezin. Maar, zo oneerlijk……. alles ging ineens zo snel, je kon t nog effe zo goed hebben, echt een gezinsleven……. Het mocht niet zijn, het lot besliste anders…..
Ik zeg geen vaarwel lieve schat, ik zeg tot ziens, ooit zie ik je weer en dan kan ik je knuffelen zonder angst……  Vandaag zijn er tranen van verdriet, dan zullen het vreugdetranen zijn, we zien mekaar weer, zeker weten.
Kus op je teder snoetje, Marina.

Lieve Frodo,
We hoorden gisteren het hartverscheurende nieuws…..waarom toch? We hadden zo graag nog met je willen knuffelen en spelen….
We troosten ons met  de gedachte dat er zoveel mensen zijn die van je houden en dat je nu rust hebt.
Nu heb je geen pijn meer…..Daar zijn bossen, weides en heuvels speciaal voor jou en Ozzy zodat jullie samen met jullie vriendjes kunnen rennen en spelen
Dag lieve Frodo!  We houden van je!
Liefs Stef en Eric

Lieve Frodo,
We hebben het zien aankomen, maar nog niet zo snel.
De laatste weken vroeg ik mij maar 1 ding af. Waarom? Waarom jij?
Ik heb de afgelopen periode veel verdriet gekend, veel afscheid genomen.
Het blijft pijn doen, iedere keer weer opnieuw. Iedere traan die ik laat is dan ook voor jou. Want jij was niet zomaar een kat. Neen, je was veel meer dan dat.
Je was ONZE kat, ONZE Buddy kat.
Ik ga je missen, schatje van me, met heel mijn hart.
Buddy Cindy
 
Ozzy



Ozzy.....ik schiet weer vol als ik naar dat koppie van jou kijk.
Ik zie nog dat beeld voor me, die morgen..... Ik deed de deur naar jouw ruimte open en het leek wel alsof er 10 katten met elkaar gevochten hadden: overal lag kattengrit, het eten overal verspreid, zaken waren omgevallen, er lag poep en plas verspreid, het was rampzalig... Jij lag in een mandje en toen je eruit stapte viel je om. Je kon niet meer op je pootjes staan. Foute boel.
Met een krop in de keel reed ik je zsm naar de dierenarts waar je meteen geholpen werd.
Maar nu ben je er niet meer en ik vind het zo verschrikkelijk! Je had van die enige lieve lodderige oogjes, zo'n kop die je helemaal wilt bedelven met knuffels en zoentjes. Ik hield dag 1 al van je.
Dag lieffie, dag mooi, mooi dier....
Sabine

Jullie zijn nu uit het lijden verlost lieve ventjes nu zijn jullie in een betere plaats het ga jullie goed. maar jullie zullen erg gemist worden vaarwel lieve ventjes van ons
Marielle

Liefste Ozzy,
We hebben niet eens de kans gekregen om je te ontmoeten zo snel ben je van ons afgenomen…
Vandaag gingen we je normaal voor de eerste keer gaan zien maar je lot besliste daar anders over…Ondanks we je niet eens ontmoet hadden we waren al volledig weg van je door je foto’s te zien. Je lieve snoetje…
We gaan je missen Ozzy, maar nu heb je tenminste geen pijn meer…
Hanneke en Kristof

Ozzy, jou had ik nog niet persoonlijk ontmoet. Maar ik was al helemaal weg van je, de foto’s waren al genoeg om mijn hart te doen smelten. Het leek wel of ik je van ver voelde, een speciale jongen….. Wat had ik je graag in men armen gesloten, je overladen met knuffels. Ik had je graag in je oortjes gefluisterd, alles komt goed jongen, je bent veilig nu…..  Ik had je graag op je kopje gekust en je buikje gekriebeld……Ik had…….
Het heeft niet mogen zijn. Ooit komt de dag, dat ik je mag ontmoeten, dan halen we de schade in, dan neem ik je in men armen en geef je alles wat ik je nu had willen geven. Ooit, lieve Ozzy, ooit…..
Kus op je toet, Marina

Dag lieve Ozzy
We vinden het zo oneerlijk en ontzettend rot dat zo'n lief zachtaardig katje als jou het niet mocht halen. We hebben helaas nooit de kans gekregen om je echt goed te leren leren kennen maar we waren meteen weg van je toen we alle verhalen lazen en je foto’s bekeken….onze eerste dienst met jou zou nu zondag zijn geweest....We verheugden ons er heel erg op...alle leuke foto's en dat mooie kopje....zooo lief....We weten dat je nu geen pijn meer hebt maar het is zo oneerlijk.... Dag lieve Ozzy
Rust zacht! Liefs Stef en Eric

Lieve Ozzy,
Ik heb de kans niet gekregen om je te leren kennen, zo snel ben je van ons heengegaan. Dat vind ik heel spijtig. Want ik weet dat het heel goed zou klikken tussen ons.
Ooit, lieve Ozzy, kom ik je terug tegen. En dan maken we deze verloren tijd goed.
Rust zacht, lieve schat.
Buddy Cindy

Lucky



Enkele dagen geleden zijn we met enkele vrijwilligers naar Breda gereden. We kregen een tip van een paardenmanege: Lucky zou dood zijn gevonden en begraven zijn door een medewerker.
Lucky was al een jaar geleden geplaatst bij Hester in Breda, maar helaas gin ghet daar helemaal niet goed.
Hester heeft nooit gecheckd of het wel Lucky was, maar wij moesten zekerheid hebben : Na een lange zoektocht hebben we besloten de kat uit te graven.
We hielden onze adem in: Lucky, lieverd, jij was het.... broodmager...je zag er zo slecht uit lieverd.
We namen je mee naar een dierencrematorium: jij moest een waardige uitvaart krijgen. Een individuele crematie, en daarna in de mooiste urn die we konden vinden. Dit was alles wat wij nog konden doen voor je. 

       

Je hebt het niet goed gehad, je was zo mager, je was niet de Lucky die wij kenden.
Lieve Lucky, woorden schieten tekort, tranen van verdriet: het definitieve doek is nu gevallen. Jij was geliefd bij ons, bij jouw opvangouders Ine, Rawona, Steef en Han.
Nu ben je weer terug bij je roots, bij ons. Je krijgt een ereplaatsje in Buddy Kat.
Voor altijd bij ons, rust nu maar zacht lieve meid.

Gedicht van Nicolet
Lieve Lucky,
 
Wat doet het pijn,
dat jij, zo'n lief dier
zo aan je lot
werd overgelaten
dat je nu niet meer
op aarde mocht zijn...
 
Een auto heeft jou aangereden
dat had nooit mogen gebeuren
eigenlijk mocht je niet eens buiten komen
moedwillig wees zij jou de deur
wat heb je toch geleden...
 
Je grafje werd gevonden
jou mager lijfje
met zachtheid eruit gehaald
jou een waardig afscheid geven
is het laatste wat we nog konden
 
We hebben steeds aan jou gedacht
nu ben je waar het veilig is
voor jou geen pijn meer en verdriet
je urntje voor altijd in buddykat
daar waar jij hoorde te zijn
Lieve Lucky, rust maar zacht.
 
Dikke knuf, Nicolet

28-11-2006
Moos...............

Moos, ik weet niet goed hoe ik afscheid van je moet nemen. Guus stierf exact een week geleden, en nu jij....mijn verdriet is in stilte groot en teveel.., ik kan het niet goed meer toelaten.
Ik hou me sterk, omdat ik zoveel lieve dieren op korte tijd heb moeten laten gaan. Ik heb in je ogen gekeken, we begrepen elkaar. Je keek me recht aan, voordat je stierf. Onze verstandshouding was duidelijk. Je zachte wijze ogen priemde dwars door me heen. Vanaf dag 1 had ik een zwak voor je. Ik heb je tijdens je terminale ziekte bewust geadopteerd. Maar ik merkte, na deze adoptie, dat ik je moest delen met de Buddy kat verzorgers. Zij wilden en konden jou niet loslaten: hier ben ik zo dankbaar voor. Wat hielden ze toch van je. Ik was misschien jouw adoptiemamma, maar eigenlijk waren al jouw Buddy´s, jouw mamma´s.......we zijn niet voor niks ´BUDDY´S´.....Buddy Kat draagt haar naam met EER.
Ik hou van je lieverd, ik hou heel veel van je. Je krijgt niet alleen bij Buddy kat een speciaal plekje, ook bij mij op de schouw zul je pralen, je hoort erbij: je was MIJN kat.
Sabine en Peter

Lieve Moos,
Ik heb altijd al een zwak voor je gehad. Met je lieve oogjes en je zachte karakter heb jij mijn hart gestolen. Nooit heb je het makkelijk gehad maar nooit heb je de moed verloren! Je hebt altijd gevochten voor je leven maar nooit met een andere kat. Zelfs al vielen zij jou aan jij bleef rustig en sterk!
Zoals jij je lieve kopje tegen mij aan drukte en mij aankeek...
Jij hebt een speciaal plekje in mijn hart en dat zal altijd zo blijven, ik zal je nooit vergeten!  
Dag lieve Mozeman rust zacht
Liefs Stef

Moosje, framboosje.. lieve schat…
Wat mis ik je nu al..ik ben gisteren nog afscheid komen nemen, wat had ik het moeilijk toen ik naar huis reed.. Wetende dat het de laatste keer was dat ik je zag.. lieve Moos… Wat ben je een kanjer.. Wat heb ik je met heel veel liefde verzorgd. Wat ben je een schat! Toen we te horen kregen dat je kanker had, stortte ons wereldje in.. na die rotziekte ook nog eens kanker..Dit verdiende je niet..echt niet.. Jij verdiende een thuis! Dat heb je dan uiteindelijk gevonden bij Sabine en Peter. Jij had een baasje..Sabine en Peter.. Jij was geliefd..zo enorm geliefd.. Lieve schat.. je fotootje staat hier nog op de kast, en hij zal hier blijven staan..Jij bent speciaal..Je zit in mijn hart..voor altijd…Nu ben je in de poezenhemel waar je geen pijn meer hebt.. speel maar schat..geniet daar maar..en op een dag zal ik daar ook staan en dan zien we elkaar weer..
Dag Moosje framboosje..ik mis je… ik hou van je… ik zie je weer..als die dag komt schat!! Xxx
Heel veel sterkte Sabine en Peter…
Sofie

Dag lieve Mozewoos, ik vind het een hele eer dat ik je nog mocht verzorgen. Gisteren deed ik men eerste shift op Buddykat en ik kon dan ook heel zachtjes van je afscheid nemen, ik zag verschil met de foto’s die ik een paar dagen geleden gezien had. De tevreden Moos was nu onrustig, je vond je draai niet, je wilde naar buiten, je wilde je afzonderen, dit deed me pijn, dit deed me beseffen ……..
Voor ik echte buddy was, kwam ik je al wel eens bezoeken en ook bij mij had je al vanaf het eerste moment een speciaal plekje in men hart, zo’n speciaal manneke, zo dapper en zo teder. Je kreeg echte baasjes, Sabine en  Peter, dat was je zo gegund. Zoveel mensen die van je houden Moosje, zoveel liefde…….. Je vocht dapper je strijd en op je eigen manier genoot je ook van alle aandacht. Er is met jou mee gevochten, je moest het niet alleen doen. Dat maakt verschil heh manneke, je had mensen aan je zijde die van je hielden, dat maakt verschil.
Rust nu zacht lief Moosje, jou strijd is gestreden. Nog een laatste kusje en een aai in gedachte….Moosje ik zeg niet vaarwel, ik zeg tot ziens …..Sabine en  Peter sterkte !!!! 
Marina

Weet je nog, Moosje, maanden terug
Je lag daar, doodziek op straat, niemand die naar je keek
Te wachten op hetgeen dat komen zou
1 iemand, een lieve dame, had je gezien
Ze nam je mee en zocht een thuis voor je
Die had ze gevonden, bij ons
Ja Moosje, bij ons was je thuis
Ik heb je met heel veel liefde geknuffeld en verzorgd gehad
Je had dan ook een stukje van mijn hart gestolen
Moosje, ik zag je gisteren
Je was moe, volledig op, genoeg gestreden
En dat heb je ons laten merken
Je wou niets liever dan weglopen
Je wou alleen zijn
Wel Moosje, 1 ding zal ik je zeggen
Alleen zal je nooit zijn
Je was geliefd door heel veel mensen
Het Buddy kat-team, de vrijwilligers van de vzw, je peters en meters,…
Iedereen gaf om je
Ooit, lieve Moos, kom ik je opzoeken, daarboven
Als ik op zoek ga naar mijn lieve katten
Want schatje, daar hoor je ook bij
Ik ga je missen
Dikke kus Cindy

We gaan er echt het hart van in zijn als ons Moosje er niet meer gaat zijn. Maar als het beter is voor hem, dan moeten we ons er maar bij neerleggen spijtig genoeg...
Lieve Moosje het ga je goed we gaan je enorm missen... Je hebt een speciaal plaatje in ons hartje,... Xxx en dikke knuffel vr moos
Hanneke en Kristof

06-06-05
Het ga je goed daarboven Siebe



Al jaren liep je als een schim door de straten. Je kreeg je bakkie eten, niemand kon je benaderen. Je was ongrijpbaar. Het zwerversbestaan had jou wantrouwig gemaakt voor de hele wereld. Je wilde ons mensen niet meer leren kennen.
Maar je was gewond: je staart was eraf en er stak enkel nog een ontvelt stukje bot uit. Af en toe kwamen er wat druppels bloed uit je stompje. We moesten je vangen, we wilden je helpen. Met de vangkooi hadden we je zo te pakken. Maar we zagen je blik, die typische lodderige blik en je had bleke slijmvliezen. We moesten je opsluiten, waar jij gek van werd. De muren kwamen op je af, dit was niet hoe jij het had voorgesteld. Je miste de buitenlucht, je miste ruimte om je heen. Je zag ons enge mensen op je afkomen en je werd gek van angst en dacht dat je jezelf moest verdedigen. Wij waren enkel de grote vijand, dat zat al jaren in dat koppie van je. Dat zou er nooit uitgaan. We besloten vandaag een bloedtest te laten doen. We vreesden voor aids.
We hadden al een beslissing voor je genomen: indien het aids zou zijn, dan wilden we je verder lijden besparen. Je zou nooit meer naar buiten mogen, je zou opgesloten worden bij ons mensen, je zou wegkwijnen. En tenslotte zou dit  je gezondheid ook  niet ten goede komen, we hadden enkel het beste met je voor.
De dierenarts belde ons op.....je was aids positief, je was al op rustige wijze ingeslapen....

Wij denken aan jou lieve Siebe, niet aan onszelf. Wij wilden niet egoistisch zijn. Maar dat maakt de pijn niet minder. De realiteit is keihard. Daarboven is het oke kereltje, daar heersen geen enge ziektes, daar heb je weer een mooie lange zwiepende staart en ben je niet meer bang voor ons mensen. Dag Siebe..
Carine en Sabine

Belle


Belle, dapper meisje van ons. De aids heeft je van je leventje beroofd, maar niemand steelt jou uit ons hart. Drie daagjes hebben we je mogen verzorgen, drie dagen hebben we je in onze armen gehouden, je buikje mogen kriebelen en je luide spingeluid mogen aanhoren. Wat ben ik toch trots dat ik je gekend heb.
Sabine

Haar verhaal op  26-02-04
Een kat kan zich altijd redden....vindt u ook niet?

 

Zo zie je maar. Een kat kan zich niet alleen redden, niet zonder hulp van buitenaf. Mager, onderkomen, vuile vacht, niesziekte, oogontsteking, oormijt,moeten we nog doorgaan... Belle kwam vandaag binnen. Woorden schieten tekort. Ze valt om, ze heeft spastische trekjes en soms schudt ze met haar kopje.
27-02: Belle is bij onze dierenarts geweest: bloedarmoede, een zeer zware onsteking van het gebit, zo zwak en evt. nog een ergere ziekte. Och meisje toch: we willen je zo graag helpen.... maar we moeten je bloedonderzoek afwachten. Ondertussen heb jij een plekje veroverd bij de VZW en word je behandeld als ons grootste zorgenkindje. Lekker onder de warmtelamp met pijnstillers en antibiotica. Je hebt net een infuusje achter de rug, je krijgt gedwongen voeding (dat vind je niet zo leuk) en je wordt geknuffeld tot en met. Enne, Belle? Je gaat ons niet verlaten, hoor je me. Blijf nog even bij ons, alsjeblieft.
28-02: Vandaag voelde Belle zich ietsje gemakkelijker. Ze valt niet meer om, ze blijft wat langer op haar pootjes staan. Vanavond was ze zo enthousiast om ons te zien, dat ze uit haar mandje sprong en naar ons toe liep om ons te verwelkomen met kopjes en kusjes. Dat kost haar veel kracht, want nu ligt ze uitgeteld in haar mandje.En weet je wat Belle? Vannacht mag je weer bij ons onder de dekens slapen. We zitten in hetzelfde schuitje..jij bent doodziek, en je wordt niet verlaten: we gaan met jou de gehele weg af, hoe deze ook moge zijn. We zijn bij je.
29-02: Belle gaat zwaar achteruit. Ze komt zelfs niet meer uit haar mandje voor een begroeting. Ze heeft opnieuw een infuus gekregen en medicijnen. Ze heeft nu vocht op haar longetjes en een maag-darminfectie.Ze heeft nog wat vloeibare voeding gekregen, maar haar lichaam is bezig met een zelfvernietiging, lijkt het. Maar we strelen en knuffelen je elk uur. Wat ben je toch een mooi meisje. Zelfs in je dieptepunt, kneed je nog met je pootjes in de lucht en toon je ons je buikje. Je zuigt a.h.w de liefde op als zuurstof om te blijven leven. We zijn bij je Bellemeisje.
29-02: Laat in de avond: Belle is gestorven. Haar ademhaling werd zwaarder, ze werd onrustig, wilde op de koude vloer liggen en ze reageerde niet meer op ons..... We hebben haar rustig laten inslapen. Eerst hebben we saampjes nog een uur op de bank gezeten. Belle lag in een deken gewikkeld. Dat was ons afscheid. Bellemeisje: je was heel bijzonder. Maar ik was te laat om je te helpen. Te laat..
01-03: De bloeduitslag is binnen: Belle had kattenaids. Ik denk dat deze laatste woorden duidelijk maken dat een dier kwetsbaar is, afhankelijk is van onze goede zorgen, en nooit in de steek gelaten mag worden. Ze had iemand moeten hebben die haar koesterde en haar beschermde.

Bommel



Het is nu een week geleden dat ik de beslissing nam je in te laten slapen...Je bent nog steeds veel in mijn gedachten.
Je hebt maar zo'n korte tijd bij ons mogen zijn. Je gezondheid ging op en neer.Wanneer je je goed voelde dan voelde je je ook echt goed. Je had zin in het leven. Het lekkerste eten liet je je goed smaken en alle knuffels van ons slorpte je op. Er kwam iets van je ondeugende karakter naar boven en je werd een beetje speels. Maar lang heeft het niet
mogen duren helaas. Ik had je graag nog wat bij me gehouden. Ik had nog wat langer willen genieten van; dat gekke geluidje dat je kon maken wanneer je je gelukkig voelde, jouw grote ogen die me zo vertederend aankeken, en die imposante tred waarmee je door de kamer kon lopen. Je was een bijzondere verschijning, en niet alleen maar door al dat lange haar van je.
Maar op die bewuste ochtend was je gewoon op. Ik zag het in je ogen, ik moest afscheid nemen. Het beste wat ik nu nog voor je kon doen was je te laten gaan. En wat ben ik daar slecht in, in afscheid nemen. Nog steeds vraag ik mij af hoe mensen jou, zo'n lief dier, gewoonweg hebben kunnen achterlaten. Naast de verslagenheid die ik voelde omdat ik je niet kon redden, was ik woedend op die mensen. Zij hadden in plaats van mij die laatste zorg voor jou moeten dragen. Dat was je zo waard. Maar nu denk ik, dat het voor hun een gemis is dat ze jouw vrienschap hebben laten varen. Ik ben toch dankbaar dat ik daar nog een klein stukje van mee heb mogen pikken. Bedankt Bommel en slaap zacht.
(Bommel is inslapen op vrijdag 6 februari omdat hij zeer ziek was
als gevolg van kattenaids)
Carine