Casper

Hallo, mag ik me even voorstellen, ik ben Casper.
En nu hoor ik u denken: “Ah, Casper dat is toch dat vriendelijke spookje?”
Maar dat klopt niet, nou ja, niet helemaal. Vriendelijk ben ik zeker, maar absoluut geen spookje.
Om het jullie makkelijk te maken: onthoudt mij maar als Casper van het spRookje!

Want mijn levensverhaal lijkt daar best veel op. Net als in de meeste sprookjes begint het allemaal niet zo mooi, maar loopt het toch nog goed af!
Voordat ik hier kwam wonen zwierf ik al meer dan een jaar door een buurt. Volgens de overlevering was ik één van de bange, volwassen katten, zoals er daar blijkbaar meerdere rondlopen.
Alleen had ik nogal wat medische problemen. Veel last van mijn oren, korstjes en wondjes op zijn huid en kale plekken. Met de rest van de zwervers probeerde ik mijn kostje bij elkaar te scharrelen. Niet zo makkelijk allemaal, want ook mijn ogen zijn niet zoals ze zouden moeten zijn.
Dus toen ik op een dag werd gevangen, zag ik dat letterlijk niet aankomen.

En sindsdien woon ik in Villa Vagebond. Van daaruit werd ik meegenomen naar de dierenarts.
Die mensen praten altijd met van die moeilijke woorden, geen touw aan vast te knopen.
Allereerst kwam de mededeling dat ik slechtziend ben. Ja hèhè, vertel eens wat nieuws, dat wist ik al!
Ook ben ik FIV-positief, geen idee wat dat betekent, maar je schijnt er gewoon oud mee te kunnen worden.
En ik had entropion. “Wat-tis-tat-tan?”. Nou dat is een aandoening dat de oogleden teveel naar binnen krullen en het hoornvlies kunnen beschadigen. Maar daar ben ik ondertussen al aan geopereerd.
Dit was denk ik wel het minder mooie deel van het sprookje, nu komt het goede gedeelte!

In de Villa vinden ze me helemaal niet bang, ik laat me juist goed benaderen en als ik mensen hoor kom ik direct naar ze toe om kopjes te geven en een aai te krijgen.
Sterker nog, die lieve verzorgsters hier noemen me een knuffelbeer! Mensen, ik ben een KAT!
Soms is het allemaal wel wat druk. En dan zie ik het ook allemaal nog eens niet zo goed, daarom heb ik me een plekje toegeëigend in de kast. Kan ik van daaruit lekker alles in de gaten houden.

Ik hou ontzettend van eten, laatst nog, hupsakee, 3 bakjes gekookte kip achter elkaar naar binnen gewerkt. En ja, dan overeet ik mij soms.
Ondanks dat ik niet zo goed zie, vind ik toch overal mijn weg. En zonder zo’n rood-witte blindenstok. Die heb ik helemaal niet nodig, en rood-wit ben ik van mezelf al!

En nu mag ik, Casper-met-het-mooie-snoetje 💗 zoals ze me hier noemen, op zoek naar een fijn huisje voor mezelf. Het liefst ergens waar niet te veel katten en prikkels zijn, dus geen groot gezin, en geen kleine kinderen.
In de Villa ga ik niet naar buiten. Maar woon je ergens waar ik wel naar buiten kan, dan mag dat door mijn FIV en slechte ogen enkel in een afgesloten tuin of buitenren.

Ben jij degene die ervoor zorgt dat mijn sprookje eindigt met: “En Casper leefde nog lang en gelukkig!”. Stuur dan een mail naar: kattenbemiddeling@zwerfkat.com of klik op de link hieronder.