Lola

Hallo, mag ik me even voorstellen? En wat over mezelf vertellen?

Ik ben Lola, 3 jaren jong!
Maar door alles wat ik al heb meegemaakt voelt het al wel veel ouder.

Voordat ik hier in Villa Vagebond kwam wonen zwierf ik wat rond. Je weet wel, over straten, door tuinen en parken, altijd op zoek naar wat eetbaars en een slaapplek.
Maar …. nooit alleen, ik maakte deel uit van een grote groep hangjongeren.
Maar dan zonder kattenkwaad. Ja, dat zou je niet verwachten hè! 😉
Het was altijd heel gezellig in onze groep. Zo gezellig dat ik opeens zwanger was. Toen bedacht ik me dat ik dan maar eens werk moest maken van een mooie plek waar ik mijn jongen ter wereld kon brengen én waar de drie V’s waren, je weet wel: Voedsel, Veiligheid en Vriendelijkheid!

En ineens wist waar ik moest zijn: op de kinderboerderij in Torhout. En het klopte precies, ik kreeg een kamer binnen om te bevallen van mijn 4 snoezige kittens. Natuurlijk moest ik er wel erg aan wennen dat er mensen bij me in de buurt kwamen. En die wilden dan ook nog eens aan mijn kinderen zitten! Ja, dat ging me echt een stapje te ver en blies en gromde ik de boel bij elkaar.
Alleen om ze een beetje af te schrikken hoor, want echt slaan of bijten, dat doe ik nooit.

Helaas overleed één van mijn kleintjes; de andere 3 groeiden op tot vrolijke kittens.
Voordat ik teruggezet en gesteriliseerd zou worden, werd ik getest op FIV. En wat denk je: positief. Normaal is dat een mooi woord maar nu niet: voor de stad Torhout voldoende reden om het doodvonnis uit te spreken over mijn 3 kleintjes en mij!! Ik schrok me wild.

Gelukkig was ik echt op de juiste plek beland, want de conciërge van de kinderboerderij adopteerde  enkele jaren geleden Rusty (nu Remus genaamd) van Buddykat. Ze wisten dus maar al te goed, dat het perfect mogelijk is om een kat met Aids in huis te hebben. Het heeft deze lieve mensen nog heel wat moeite en geld gekost, maar uiteindelijk mocht ik worden gesteriliseerd en terug naar huis.
Gelukkig vonden zij het leven van 4 katten wél belangrijk genoeg! Pfoe, wat een geluk!

Voor alle kittens werd vlotjes een plek gevonden, maar ik, arme mama, vond maar geen thuis…
Uiteindelijk ben ik na een tijdje op de wachtlijst van Buddykat te hebben gestaan in Villa Vagebond terecht gekomen.

En het is hier prima hoor, inclusief alle drie de 3 V’s. Alleen zijn er ook vaak mensen. Door al die wisselende gezichten is het soms wat te druk voor mij. Dus trek ik me terug in de hoogste mand in de Safari-kamer. Dan kan ik alles goed overzien en zie ik mijn kattenvrienden en -vriendinnen al van ver aankomen. Dat vind ik zo gezellig en dan denk ik weer aan vroeger; niet dat ik het zwerven mis hoor, helemaal niet, maar gezellig dat we het hadden! Een echte kattenkat, euh … poes, dat ben ik!

En nu mag ik dan op zoek naar een eigen thuis!!
Liefst zoals ik had bij de kinderboerderij. Met lieve rustige mensen; en wie weet kan me ik dan net als toen bij etenstijd wel eens rond hun benen draaien en me laten aaien.
Maar het meest hunker ik naar sociale soortgenootjes aan wie ik het goede voorbeeld kan nemen .
En waar ik het vooral weer gezellig 😉mee kan hebben!

Dus lieve mensen, kijk eens wat voor prachtig dametje ik ben! 🥰
Heb jij een plekje voor mij? Krijg ik nu binnenkort ook de kans om helemaal verder open te bloeien bij een geduldige familie? 😊 Ik hoop het zo!!

Stuur dan een mail naar: kattenbemiddeling@zwerfkat.com

Meer foto's van Lola: Lola-1   Lola-2   Lola-3   Lola-4