Pistache werd ziek gevonden. Hij zou zijn achtergelaten.
Hai, ik ben Pistache. Ik werd ziek aangetroffen op de straat. Toen ik bij Villa Vagebond binnenkwam, mocht ik meteen naar de dierenarts waarvan ik een hoop medicijnen meekreeg. Mijn vuile oortjes zijn nu proper en er werden ook wat tandjes getrokken. Nu heb ik soms nog last van mijn maag en darmen maar daarvoor krijg ik sensitivity brokjes. Oh ja... nog iets: ik ben aidspositief maar hey... laat ons het over de positieve dingen hebben. Eerst was ik nog een beetje bang maar nu niet meer hoor. Soms haal ik al eens een grapje uit met de verzorgers want ik ben een echte Houdini. Zo had ik eens de kast open én toe gedaan en mij daarin verstopt. En zij maar zoeken naar mij! Op een andere keer had ik mij in de poef op de gang verstopt. Ik hoorde altijd maar voetstappen op en naar gaan en ‘waar zit ‘em nu’? Je moest hun gezicht gezien hebben toen ze mij uiteindelijk vonden! Hilarisch!
Net als Marijn, Rusty en Remy, ben ik ook op zoek naar een speciale thuis waar ik steeds binnen mag vertoeven of waar ook een afgesloten ren aanwezig is zodat ik geen andere katten besmet. Af en toe kan ik eens bijten, maar ik geef signalen. Ik word dus niet bij kleine kindjes geplaatst. Naar andere katten toe kan ik ook dominant zijn. Je hoort me al afkomen hé? Ik zoek dus een speciaal baasje die me neem zoals ik ben. ’t is natuurlijk wel zo dat ik de laatste tijd heel wat meegemaakt heb. Waarschijnlijk ligt het daaraan dat ik een beetje rebels ben. Ik zou graag mijn wilde haren verliezen maar dat kan alleen als ik op een definitieve plek tot rust kan komen. Misschien bij jou?
